Sesja nr.2

Miecznik nr.2 nie dał się obejść. Przejechał jej końcówkom miecza po twarzy. (Rana rozpoczyna się tuż pod lewym okiem i kończy się na nosie.) Sara z powodu strachu nie by wstanie podejść by pomuc Balzakowi. Bil Ugodził przeciwnika w plecy gdy ten atakował twoją postać.

Zamieżała rzucić swoimi sztyletami w brzuch miecznika nr.2 miała nadzieję, że chociaż jeden z nich ugodzi przeciwnika. Czuła krew spływającą jej z twarzy, zaczynało jej się kręcić w głowie...

Po rzuceniu sztyletem usłyszała krzyk wściekłości i bólu. Ugodziła Bila w ramie.

- Ty suko!

Wrzasnął.

Miecznik padł na ziemie gdy tylko Bil wyszarpał zniego miecz (atak z poprzedniej tury)

- Wybacz...
Powiedziała Kikamora...
- Przecież wiesz,że to nie było zamierzone... Sara zajmij się jego ranami!
Powiedziała dziewczynie i podeszła do Balzaka.
- Dzięki za pomoc... widzisz coś?
Spytała

- Nic kurwa nie widzę.

Wrzeszczał rozpaczliwie. Wiedziała że zawsze był twardy więc ten proszek musiał powodować straszliwą mękę. Bil odtrącił Sare i sam zaczął zajmować się swoimi ranami.

- Zajmij się lepiej tą panienką.

Wskazał na Balzaka.

Twoja postać odniosła obrażenia twarzy (nos jej w fatalnym stanie sączy się z niego dużo krwi - na razie nie zagraża to życiu jednak wymaga zatamowania krwotoku).

- Uspokujcie się wszyscy!
Warknęła Kikamora, rozerwała kawałek swoijej bluzki i przyłożyła do nosa z torby niedaleko drzewa wyjęła wodę...
- Otwórz oczy Balzak może jak się je wodą przemyje to pomoże...

Po pewnym czasie.

Twojej postaci udało się zatamować krwawienie

Sara nie odniosła żadnych obrażeń więc jej stan jest bez zmian.

Balzak stracił wzrok - Sara sądzi że to tymczasowe

Bil nie już krwawi

Jakie są twoje obecne plany?

-Cholera, jak się ojciec o tym dowie będę miała kłopoty.
Westchnęła
- Bil zabici jak chciałeś, więc idź sobie weź ich łupy i spadamy stąd.

Miecznicy zostali dobici. Ich dobytek został zabrany. Co teraz?

- Wracajmy do wioski, i to wszystko niech zostanie między nami...
Spojrzała na towarzyszy.
- Jak się starszyzna dowie będzie źle.

drużyna zruciła do wioski bez trudności lecz zabrało im to więcej czasu niż zwykle. Powodem tego była oczywiście ślepota Bila i ranny pozostałych.

- Wrazie czegoś mieliśmy trening nad rzeką po drugiej stronie wioski (przeciwna strona niż miejsce walki)
- Balzak mam nadzieję, że skutki tego proszku miną niebawem.
Pożegnała się z Balzakiem i Sarą, dogoniła Bila.
- Słuchaj ja naprawdę nie chciałam potraktować Cię sztyletem, wybaczysz?

Drużyna rozeszła się po odpowiedzi Bila... Jak zazwyczaj bardzo wulgarnej odpowiedzi. Sara i Balzak odeszli razem.

Wróciła do domu, w lustrze zobaczyła, że naszczęscie aż tak źle jej twarz nie wygląda, miała nadzieję, że ani ojciec ani brat nie zauważą tej rany. Zagotowała wodę i zaparzyła sobie zioła, poczym napełniła balię w łazience wodą, rozebrała się i weszła do niej.
"Cholerny dzień, ale przynajmniej o dwóch morderców mniej na tym świecie"

Po dłuższym czasie usłyszała gwar wrzasków dużej grupy ludzi przed domem. Walenie w drzwi.

- Wyłaś! Wyłaś natychmiast! wiemy że tam jesteśmy i nie próbuj żadnych sztuczek! Jesteśmy uzbrojeni więc nic nie zdziałasz!