Sesja nr.2

Obracała medalik w ręku.
- No pokaż się proszę.

Nadal nic się nie wydarzyło.

- Słyszałem czyiś głos.

No może coś się zaczęło dziać, ale nie z amuletem. Mówiła dość cicho jednak kość ją usłyszał. Zapewne informował jedną, bądź więcej osób o jej obecności. Nikogo nie było w zasięgu jej wzroku (sądziła że oni jej też nie widzą). Jednak jeśli będą kierować się w kierunku z którego słyszeli głos natkną się na nią.

Chwyciła swój wisiorek. Starała się bezszelestnie dostać w głąb lasu. Wykorzystywała swoją umiejętność ukrywania się.
"Przecież nie miałam zwidów, stała przede mną złota małpa, o co tu chodzi?"

- Na pewno kogoś słyszałeś.

Usłyszała przedzierających się przez las ludzi. Na pewno było ich więcej niż dwóch.

- Tak na pewno. Rozdzielcie się i szukajcie. Jeśli się nie mylę to kobieta... więc mała i łatwiej jej się schować

Bezszeletnie wchodziła w głąb lasu. Noc jej sprzyjała pomagając skrywać się wsród drzew.
"Czego oni chca?"

Co prawda nie była bez szelestnica (nie używaj więcej tego określenia!) jednak oddalała się od nich szybciej niż oni przeszukiwali teren.

Postanowiła wejść jeszcze głębiej w las, nie chciała ryzykować spotkania z nieznajomymi.
"No co jest z tym amuletem, jak zrobić żeby ta małpa sie pojawiła?"

Oddalała się coraz bardziej. Już dłuższy czas nie słyszała żadnego człowieka.

Wkońcu stanęła. Wzięła głębszy oddech.
"Chwila odpoczynku"
Usiadła pod drzewem i wyjęła bukłak w wodą, pociągnęła kilka łyków.

Do świtu pozostało jeszcze z pięć godzin. Co zamierzasz?

"Chyba się jeszcze prześpię" Pomyślała.
Znalazła wysokie krzaki i w nie weszła, przywiązała wisiorek do szyji i ułożyła się w krzakach.

Obudził ją blask słońca przedzierający się miedzy drzewami i zaroślami. Nastał nowy dzień. Pozostało ci żywności na jeden dzień i brakowało wody.

Przejżała swoje zapasy.
"Powinnam dojść do wioski z tym zapasem jedzenia i wody"
Pomyśłała... Wstała wzięła swoje rzeczy i ruszyła w stronę malutkieh wioseczki oddalonej niecały dzień drogi stąd.
" Po drodze mam strumień, to napełnie bukłak wodą"

Przy strumieniu uzupełniła zapas wody i ugasiła pragnienie

Ruszyła dalej w stronę wioseczki.
"Mam nadzieję, że pamiętam drogę, dawno tam nie byłam"