Sesja

Nie próbował uciekać. Na razie jednak szedł sobie spokojnie, choć był przygotowany by w razie czego uskoczyć i zacząć biec byle dalej od strzelających. Nie był na tyle głupi żeby myśleć że wystarczy mu sił i zwinności do pokonania 6 łuczników.

Łucznicy nie ścigali go.

Mdanrren idąc dalej spojrzał przez ramię. Przynajmniej do nocy nie było sensu tu wracać. Puki co postanowił skierować się nad jezioro. Tam raczej nikt nie będzie się przejmował jego obecnością, przynajmniej póty, póki czegoś nie przeskrobie.

Napotkał ty niewielu rybaków. Widocznie zarzucili rankiem sieci i teraz siedzieli popijając piwo i gawędząc przy ognisku.

Nie zamierzał przeszkadzać rybakom, choć trochę żałował, że nie było go tu kiedy zarzucali sieci. Wiedział by teraz gdzie są sieci i mógł by próbować wydobyć z nich świeżą rybę. Spokojnie ruszył wzdłuż brzegu szukając wzrokiem jakiejś kępy drzew lub innego osłoniętego przed ludzkim wzrokiem kawałka terenu.

Znalazł miejsce miejsce zarośnięte krzakami. W wodzie też rosło sporo zielska. Nie sądził by ktoś tedy chodził. Nie dostrzegał ludzkich śladów (jedynie zwierzęce).

Uznał że to miejsce jest odpowiednie. Spokojnie zrzucił plecak i zdjął ubranie za wyjątkiem bielizny. Dla pewności ukrył to wszystko pod krzakiem i wszedł do wody. Poruszał się wolno dając ciału czas na przyzwyczajenie się do temperatury wody.

Woda była przyjemnie ciepła

Mrdanrren zanurkował i odpłyną spory kawałek od brzegu nim sie ponownie wynurzył. Po czym, klepnął się lekko w czoło i wrócił na brzeg. Wziął swoja koszule u związał ją tak że powstał z niej prowizoryczny worek. Wrócił do jeziora i ponownie się zanurzył chcąc nałapać raków.

Po godzinie zyskał 28 małży i znalazł złoty wisiorek.

Wyszedł na brzeg nieco znużony niepowodzeniem i mocno zaciekawiony znalezionym wisiorkiem. Koszule w której miał małże rzucił na krzak i zaczął uważnie oglądać swoje znalezisko.

Amulet rozświetlił się złotem i wypadł mu z ręki. Przy nim w ziemie był wbity miecz ze złotą rękojeścią i runami na ostrzu.

-Co do jasnej ....
Mrdanrren kilkakrotnie zamrugał próbując pozbyć się utrudniających widzenie mroczków, a kiedy niewiele to dało. Ciężko westchną i zamknął swoje prawe oko i otworzył lewe. W czerni i bieli miecz nie prezentował się może nadto wspaniale, ale uwagę młodzieńca przykuły runy pokrywające ostrze. Przez kilka chwil zastanawiał sie po czym chwycił za rękojeść i uniósł miecz na wysokość oczu żeby dokładnie sie mi przyjrzeć.

Po chwyceniu klingi napełniło go dziwne uczucie. Miał wrażenie jakby miał ten miecz od zawsze i władał nim jak mistrz. Ponadto wiedział że może go przekształcić w wisiorek który o wiele mnie warzy i łatwiej go ukryć. Wiedział też że artefakt posiada inne moce... nie wiedział jednak jakie - to przyjdzie z czasem.

Na jego twarz wypełzł szeroki uśmiech. "Więc jednak czasem los się do mnie uśmiecha" pomyślał wyprowadzając kilka szybkich ciosów w przestrzeń. Chociaż jego ruchach nie było niepewności Mrdanrren skrzywił się z niechęcią gdyż pomimo cudownego nabycia umiejętności walki tą bronią, jego ciało nie było przyzwyczajone do tego, cięższego i dłuższego od jego dotychczasowego ostrza, oręża. Westchnął więc cicho i zmienił broń w wisiorek i zawiesił ją na szyi. Postanowił poczekać póki słońce nie osuszy mu skóry. Cały czas jednak obserwował jezioro.