Miasteczko Ostliw

Gdy wybiegła ze świątyni osunęła się na kolana.
- Dlaczego nikt nigdy mnie nie słucha?
Po policzkach dziewczyny popłynęły łzy.
- Mogliśmy tego uniknąć....

- O czym ty pieprzysz?

Złością próbował zakryć żal i smutek.

- O tym, że jakbyście chociaż raz mnie posłuchali i zachowali ostrożność to by to się nie stało.
Spojrzała na niego ze smutkiem.
- Czułam, że coś się tam czai.

- A ja czuje że to już koniec.

Westchnął . Zerwa oznaczenia symbolizujące jego przynależność do zakonu.

- Odejdę, jak przystało na niegodnego.

- Nie odchodź!
Dziewczyna podeszła do niego.
- Nie możesz tego zrobić, jesteś dla mnie jednym z najlepszych w zakonie.
Spojrzała na niego.
- I jednym z nielicznych, którzy przygarnęli pół-elfkę pod swe skrzydła.
Patrzyła mu głęboko w oczy.
- To co zaczęliśmy wspólnie powinniśmy dokończyć, oni tam zginęli więc dla nich powinniśmy się dowiedzieć wszystkiego.

- To nie właściwe miejsce. A jeśli nawet to legło w gruzach wraz z niebezpieczeństwem.

- To jedno z wielu miejsc jakie mieliśmy sprawdzić.
Powiedziała.
- Proszę nie odchodź i nie zostawiaj mnie.

- Straciliśmy połowę grupy!

Wrzasnął w końcu.

- CO mamy osiągnąć w dwójkę? Lepi9ej już sięgnąć po widły i robić w polu...

Spojrzała na niego.
- Zawsze możemy spróbować. A jak nie mamy w zakonie jeszcze 2 zaufane osoby, które mogą do nas dołączyć i nam pomóc.

Z ruin wyłonił się golem. Był w złym stanie ale nadal był śmiertelnie niebezpieczny. Ruszył na pozostałych przy życiu.

- Uciekaj.

Wrzasnął popychając ją w jedną stronę a sam pobiegł w przeciwną.

-Cholera jasna!!
"Nie pozwolę aby jeszcze ktoś z ucierpiał"
Pobiegła do drzewa z zamiarem szybkiego odwiązania koni.

Odwiązała oba konie. Dźwięk łamanych drzew oznaczał że wróg jest bardzo blisko.

- Hornei!!
Krzyknęła próbując odszukać wzrokiem towarzysza. Zamierzała wskoczyć na siodło i galopem dotrzec do Hornei'a a potem wspólnie uciec z tej przeklętej ziemi.

Jej towarzysz pobiegł w przeciwną stronę, więc nie wiedziała gdzie go szukać. Poszukiwania uznała za bardzo niebezpieczne.

- Hornei!!!!
Znów krzyknęła. Wskoczyła na siodło swojego rumaka, w ręku trzymała uzdę 2-go konia. Zamierzała szerokim łukiem okrążyć golema aby znaleść swojego towarzysza.