Amazonia

Akcja: lasy tropikalne brazyli niedaleko dorzecza amazonki
Siedzieli przy ognisku. wszyscy. Martyna, Damian, Kamil i Marc.
-To już nasz koniec- orzekła Martyna- Sami nie znajdziemy drogi do ludzi.
-Oh czemu ten drań to zrobił!- Marc rzucił trzymanym w ręku patykiem. Ten poleciał i upadł pare metrów dalej
-Nie mamy wyjścia-Kamil wstał- możemy tu siedzieć do śmierci lub iśc naprzód.

+ pare info:
mają konie, potrzebny ekwipunek, Macr poważny, lecz zabawny amerykan, Kamil poważny, dorosły (30 lat) odpowiedzialny zażądza grupą, Damian miły, wesoły, uległy, Wszytcy prócz kamila mają od 21 do 27 lat

-Iść dalej? Zwariowałeś? -Martyna wstała z ziemi, otrzepała się i zaczęła krzyczeć- Musimy wracać! sami nie damy rady
-Nie zawrócimy-Powiedział całkiem już spokojnie Kamil- Parę razy zmienialiśmy kierunek. Wyjście z tych lasów może być dokładnie wszędzie.
-To co teraz?
-Pójdziemy w stronę słońca -Kamil wskazał ręką.

Wychodzi na to że gram Kamilem...

- Dobra... macie telefony? Jakiekolwiek urządzenie by wysłać SOS?

Rozejrzał się.

- Po za tym... Czemu ten debil nas zostawił!

-telefony?- Martyna prychnęła z pogardą- Tu nie ma zasięgu!!! Rozejrz się. jesteśmy sami w tum buszu!!!

a poza tym bateria mi się rozładowała .. Sad

Mi niedługo też padnie -Martyna spojrzała w komórkę- przez te parę dni od wyruszenia słuchałam muzyki na uspokojenie

- Wyłączcie

Zakomenderował,

- Sprawne bateria mogą uratować nam gdy złapiemy zasięg życie. Macie jakieś jedzenie i wodę? Będziemy musieli racjonować żywność i...

Spojrzał w niebo.

- Na dwoje babka wróżyła... Jeśli czekamy na pomoc to musimy ochronić się przed ewentualnym deszczem i wiatrem. Jeśli idziemy to musimy zdecydować gdzie. Drzewa wskażą nam kierunek... a dokładniej mech na nich.

-Jesteście wariatami- Skwitowała- I ty;lko dlatego że sama nie wróce bo jest zbyt niebezpiecznie pójde z wami. Ale to droga na śmierć. Samemu? Rozumiecie to? Samemu pchać się w busz?
odeszła na bok. usiadła, opierając się plecami o drzewo do którego przywiązane były konie. Z oczu poleciały jej łzy.

- Zaraz zaraz...

Patrzył na oddalającą się dziewczynę.

- A te habet przypadkiem nie znają drogi? Słyszałem o facecie który zalewał się i zasypiał w siodle. Koń sam zawoził go do domu.

Powierzyć swój los koniom?-zawoła martyna- Chcesz tym zwierzętom zawierzyć swój los?
Wstała i wróciła do grupy
-I co jeszcze? A może wezwiemy smoki żeby nas stąd wyciągnęły. Jakie inne jeszcze iracjonalne pomysły wyciągniecie?> Pomyślcie sami. Nie wrócimy stąd.

- "Na potęgę Posępnego Czerepu - mocy przyzywaj!". Nie chcesz powierzyć życia zwierzęciu? A mamy jakiś wybór? Człowiek nas wystawił to może zwierzak uratuje... Zresztą nieważne. Mamy tak przesrane że chyba gorzej być nie mogło.

Pokręcił głową i zaklął

- Wyjdziemy z tą choćbym musiał dźwigać te pieprzone konie na grzbiecie.

Wstał i podszedł do drzewa sprawdzić gdzie jest północ.

Martyna usiadła ponownie przy ognisku.
-Musimy racjonalnie podzielić nasze jedzenie-rzuciła nie kierując słow do nikogo konkretnego

- Musisz przestać powtarzać pomnie.

Odburknął "macając" drzewo

-Przepraszam panie władco- odburkneła.
W lesie powoli nastawała noc
-Jak sami przyżyjemy tę kilkanaście godzin-Spytał Damian
-Tak jak teraz-Marc dorzucił drewna.- Będziemy po kilka godzin pilnować kolejno. Tak żeby każdy sie wyspał. Jutro ruszymy. Prawda Kamil?